γούστο

Greek

Etymology

From Byzantine Greek γοῦστο (goûsto), from Venetan gusto (“taste”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɣusto/
• Hyphenation: γού‧στο

Noun

γούστο • (goústo) n (plural γούστα)

1. taste (person's implicit set of preferences)

   Έχεις θαυμάσιο γούστο στη μουσική.

   Écheis thavmásio goústo sti mousikí.

   You have a wonderful taste in music.

   Ο καθένας με τα γούστα του.

   O kathénas me ta goústa tou.

   Each to their own.

2. (more specifically) good taste

   Το διαμέρισμά της δείχνει το γούστο της.

   To diamérismá tis deíchnei to goústo tis.

   Her apartment shows her great taste.

   Είναι άνθρωπος με γούστο· ποτέ δε θα φορούσε κάτι τέτοιο!

   Eínai ánthropos me goústo; poté de tha foroúse káti tétoio!

   He's a man of good taste; he'd never wear something like that!

3. (by extension) fun

   Μου χάλασε το γούστο ο καβγάς.

   Mou chálase to goústo o kavgás.

   The fight spoiled my good fun.

   Έχει γούστο ο φίλος σου.

   Échei goústo o fílos sou.

   Your friend is great fun.

Declension

	singular	plural
nominative	γούστο (goústo)	γούστα (goústa)
genitive	γούστου (goústou)	γούστων (goúston)
accusative	γούστο (goústo)	γούστα (goústa)
vocative	γούστο (goústo)	γούστα (goústa)

Synonyms

• προτίμηση f (protímisi, “preference”)

Derived terms

• γουστόζικος (goustózikos, “funny”)
• γούστο μου και καπέλο μου (goústo mou kai kapélo mou, “that's how I like it”)

Related terms

• γουστάρω (goustáro, “to like, to fancy”)