αφηγήτρια

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀφηγέομαι (aphēgéomai), from ἀφ- (aph-) + ἡγέομαι (hēgéomai, “to lead”). First attested 1888.

Pronunciation

• IPA^(key): /afiˈʝitɾia/
• Hyphenation: α‧φη‧γή‧τρια

Noun

αφηγήτρια • (afigítria) f (plural αφηγήτριες, masculine αφηγητής)

1. narrator, storyteller (one providing narrative) (chiefly in media contexts)

   Η αφηγήτρια πρέπει να έχει σταθερή και ζωντανή φωνή.

   I afigítria prépei na échei statherí kai zontaní foní.

   The narrator must have a calm and lively voice.

Declension

Declension of αφηγήτρια

	singular	plural
nominative	αφηγήτρια (afigítria)	αφηγήτριες (afigítries)
genitive	αφηγήτριας (afigítrias)	αφηγητριών (afigitrión)
accusative	αφηγήτρια (afigítria)	αφηγήτριες (afigítries)
vocative	αφηγήτρια (afigítria)	αφηγήτριες (afigítries)

Synonyms

• διηγούμενη f (diigoúmeni, “relater, narrator”)

Related terms

• αφήγηση f (afígisi, “narration”)
• αφηγητικός (afigitikós, “narrative”)
• αφηγούμαι (afigoúmai, “to narrate, to recount”)