αφάνταστος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Koine Greek ἀφάνταστος (aphántastos).[1] By surface analysis, α- (a-) + φάντασ- (from φαντάζομαι (fantázomai, “to imagine”)) + -τος (-tos).
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]αφάνταστος • (afántastos) m (feminine αφάνταστη, neuter αφάνταστο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αφάνταστος (afántastos) | αφάνταστη (afántasti) | αφάνταστο (afántasto) | αφάνταστοι (afántastoi) | αφάνταστες (afántastes) | αφάνταστα (afántasta) | |
| genitive | αφάνταστου (afántastou) | αφάνταστης (afántastis) | αφάνταστου (afántastou) | αφάνταστων (afántaston) | αφάνταστων (afántaston) | αφάνταστων (afántaston) | |
| accusative | αφάνταστο (afántasto) | αφάνταστη (afántasti) | αφάνταστο (afántasto) | αφάνταστους (afántastous) | αφάνταστες (afántastes) | αφάνταστα (afántasta) | |
| vocative | αφάνταστε (afántaste) | αφάνταστη (afántasti) | αφάνταστο (afántasto) | αφάνταστοι (afántastoi) | αφάνταστες (afántastes) | αφάνταστα (afántasta) | |
Derived terms
[edit]- αφάνταστα (afántasta, adverb)
References
[edit]- ^ αφάνταστος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language