αυτοϊκανοποιημένος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Perfect participle of αυτοϊκανοποιούμαι (aftoïkanopoioúmai, “to satisfy oneself”)
Participle
[edit]αυτοϊκανοποιημένος • (aftoïkanopoiiménos) m (feminine αυτοϊκανοποιημένη, neuter αυτοϊκανοποιημένο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αυτοϊκανοποιημένος (aftoïkanopoiiménos) | αυτοϊκανοποιημένη (aftoïkanopoiiméni) | αυτοϊκανοποιημένο (aftoïkanopoiiméno) | αυτοϊκανοποιημένοι (aftoïkanopoiiménoi) | αυτοϊκανοποιημένες (aftoïkanopoiiménes) | αυτοϊκανοποιημένα (aftoïkanopoiiména) | |
| genitive | αυτοϊκανοποιημένου (aftoïkanopoiiménou) | αυτοϊκανοποιημένης (aftoïkanopoiiménis) | αυτοϊκανοποιημένου (aftoïkanopoiiménou) | αυτοϊκανοποιημένων (aftoïkanopoiiménon) | αυτοϊκανοποιημένων (aftoïkanopoiiménon) | αυτοϊκανοποιημένων (aftoïkanopoiiménon) | |
| accusative | αυτοϊκανοποιημένο (aftoïkanopoiiméno) | αυτοϊκανοποιημένη (aftoïkanopoiiméni) | αυτοϊκανοποιημένο (aftoïkanopoiiméno) | αυτοϊκανοποιημένους (aftoïkanopoiiménous) | αυτοϊκανοποιημένες (aftoïkanopoiiménes) | αυτοϊκανοποιημένα (aftoïkanopoiiména) | |
| vocative | αυτοϊκανοποιημένε (aftoïkanopoiiméne) | αυτοϊκανοποιημένη (aftoïkanopoiiméni) | αυτοϊκανοποιημένο (aftoïkanopoiiméno) | αυτοϊκανοποιημένοι (aftoïkanopoiiménoi) | αυτοϊκανοποιημένες (aftoïkanopoiiménes) | αυτοϊκανοποιημένα (aftoïkanopoiiména) | |
Related terms
[edit]- see: αυτοϊκανοποιούμαι (aftoïkanopoioúmai, “to satisfy oneself”)
Further reading
[edit]- “αυτοϊκανοποιημένος”, in Platform to search dictionaries of modern and medieval Greek at the Centre for the Greek language