αστικός

Greek

Adjective

αστικός • (astikós) m (feminine αστική, neuter αστικό)

1. urban, civic, bourgeoise

   αστικό δίκαιο ― astikó díkaio ― civil law

Declension

Declension of αστικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αστικός (astikós)	αστική (astikí)	αστικό (astikó)		αστικοί (astikoí)	αστικές (astikés)	αστικά (astiká)
genitive	αστικού (astikoú)	αστικής (astikís)	αστικού (astikoú)		αστικών (astikón)	αστικών (astikón)	αστικών (astikón)
accusative	αστικό (astikó)	αστική (astikí)	αστικό (astikó)		αστικούς (astikoús)	αστικές (astikés)	αστικά (astiká)
vocative	αστικέ (astiké)	αστική (astikí)	αστικό (astikó)		αστικοί (astikoí)	αστικές (astikés)	αστικά (astiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αστικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αστικός, etc.)

Related terms

• αστική τάξη f (astikí táxi, “middle class”)
• αστικοποίηση f (astikopoíisi, “urbanisation, bourgeoisification”)
• αστικοποιώ (astikopoió, “to urbanise, to bourgeoisify”)