απότακτος

See also: ἀπότακτος

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἀπότακτος (apótaktos, “set apart for a special use”) for which, see words ἀποτάσσσω (apotásssō, “set apart, assign specially”), τακτός (taktós, “prescribed”) & τάσσω (tássō)

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈpo.ta.ktos/
• Hyphenation: α‧πό‧τα‧κτος

Adjective

απότακτος • (apótaktos) m (feminine απότακτη, neuter απότακτο)

1. (military) cashiered, dishonorably discharged
2. dismissed

Declension

Declension of απότακτος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	απότακτος (apótaktos)	απότακτη (apótakti)	απότακτο (apótakto)		απότακτοι (apótaktoi)	απότακτες (apótaktes)	απότακτα (apótakta)
genitive	απότακτου (apótaktou)	απότακτης (apótaktis)	απότακτου (apótaktou)		απότακτων (apótakton)	απότακτων (apótakton)	απότακτων (apótakton)
accusative	απότακτο (apótakto)	απότακτη (apótakti)	απότακτο (apótakto)		απότακτους (apótaktous)	απότακτες (apótaktes)	απότακτα (apótakta)
vocative	απότακτε (apótakte)	απότακτη (apótakti)	απότακτο (apótakto)		απότακτοι (apótaktoi)	απότακτες (apótaktes)	απότακτα (apótakta)

Related terms

• see: αποτάσσω (apotásso)

Further reading

• απότακτος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language