αποφευκτός

Greek

Adjective

αποφευκτός • (apofefktós) m (feminine αποφευκτή, neuter αποφευκτό)

1. avoidable (capable of being avoided)

Declension

Declension of αποφευκτός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αποφευκτος (apofefktos)	αποφευκτη (apofefkti)	αποφευκτο (apofefkto)		αποφευκτοι (apofefktoi)	αποφευκτες (apofefktes)	αποφευκτα (apofefkta)
genitive	αποφευκτου (apofefktou)	αποφευκτης (apofefktis)	αποφευκτου (apofefktou)		αποφευκτων (apofefkton)	αποφευκτων (apofefkton)	αποφευκτων (apofefkton)
accusative	αποφευκτο (apofefkto)	αποφευκτη (apofefkti)	αποφευκτο (apofefkto)		αποφευκτους (apofefktous)	αποφευκτες (apofefktes)	αποφευκτα (apofefkta)
vocative	αποφευκτε (apofefkte)	αποφευκτη (apofefkti)	αποφευκτο (apofefkto)		αποφευκτοι (apofefktoi)	αποφευκτες (apofefktes)	αποφευκτα (apofefkta)

Antonyms

• αναπόφευκτος (anapófefktos, “unavoidable”)