αναπόφευκτος
Greek
[edit]Etymology
[edit]From αν- (an-, α- privative) + αποφεύγω (apofévgo) + -τος (-tos). See άφευκτος (áfefktos).
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]αναπόφευκτος • (anapófefktos) m (feminine αναπόφευκτη, neuter αναπόφευκτο)
- unavoidable
- Synonyms: αναπόδραστος (anapódrastos), άφευκτος (áfefktos), μοιραίος (moiraíos)
- unpreventable
- Synonym: αναπότρεπτος (anapótreptos)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναπόφευκτος (anapófefktos) | αναπόφευκτη (anapófefkti) | αναπόφευκτο (anapófefkto) | αναπόφευκτοι (anapófefktoi) | αναπόφευκτες (anapófefktes) | αναπόφευκτα (anapófefkta) | |
| genitive | αναπόφευκτου (anapófefktou) | αναπόφευκτης (anapófefktis) | αναπόφευκτου (anapófefktou) | αναπόφευκτων (anapófefkton) | αναπόφευκτων (anapófefkton) | αναπόφευκτων (anapófefkton) | |
| accusative | αναπόφευκτο (anapófefkto) | αναπόφευκτη (anapófefkti) | αναπόφευκτο (anapófefkto) | αναπόφευκτους (anapófefktous) | αναπόφευκτες (anapófefktes) | αναπόφευκτα (anapófefkta) | |
| vocative | αναπόφευκτε (anapófefkte) | αναπόφευκτη (anapófefkti) | αναπόφευκτο (anapófefkto) | αναπόφευκτοι (anapófefktoi) | αναπόφευκτες (anapófefktes) | αναπόφευκτα (anapófefkta) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αναπόφευκτος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αναπόφευκτος, etc.)
References
[edit]- αναπόφευκτος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language