αποτυχία

See also: ἀποτυχία

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀποτυχία (apotukhía) from the verb ἀποτυγχάνω (apotunkhánō). By surface analysis, απο- (apo-) +‎ τύχ(η) (tých(i)) +‎ -ία (-ía). See the ancient τύχη f (túkhē, “luck”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.po.tiˈçi.a/
• Hyphenation: α‧πο‧τυ‧χί‧α

Noun

αποτυχία • (apotychía) f (plural αποτυχίες)

1. failure, defeat
2. setback, washout

Declension

Declension of αποτυχία

	singular	plural
nominative	αποτυχία (apotychía)	αποτυχίες (apotychíes)
genitive	αποτυχίας (apotychías)	αποτυχιών (apotychión)
accusative	αποτυχία (apotychía)	αποτυχίες (apotychíes)
vocative	αποτυχία (apotychía)	αποτυχίες (apotychíes)

Antonyms

• επιτυχία f (epitychía, “success”)

Related terms

• ατυχία f (atychía, “misfortune”)
• αποτυχαίνω (apotychaíno, “to fail”), αποτυγχάνω (apotyncháno)
• αποτυχημένος (apotychiménos, “failed”, participle)
• επιτυχία f (epitychía, “success”)
• κακοτυχία f (kakotychía, “bad luck”)
• τυχερός (tycherós, “lucky”)
• and see: τύχη f (týchi, “luck”)