απολογητικός
Greek
[edit]Etymology
[edit]Semantic loan from French apologétique (“apologetic: regretful; defending”) from Medieval Latin apologeticus with the same sense, from ἀπολογητικός (apologētikós, “sense: suitable for defence”).[1] Also see ἀπολογία (apología).
Pronunciation
[edit]- IPA(key): /apoloʝitiˈkos/
- Hyphenation: α‧πο‧λο‧γη‧τι‧κός
- Homophone: απολογητικώς (apologitikós)
Adjective
[edit]απολογητικός • (apologitikós) m
- apologetic, regretfully excusing
- Μου ζήτησε συγγνώμη με απολογητικό ύφος και κατεβασμένο το κεφάλι.
- Mou zítise syngnómi me apologitikó ýfos kai katevasméno to kefáli.
- He asked for forgiveness in an apologetic manner and (with) his head dropped.
- (law, the ancient sense) defence, justification (concerning an argument in support of something, mainly in legal settings)
- απολογητικό υπόμνημα ― apologitikó ypómnima ― defence statement
- απολογητική επιστολή ― apologitikí epistolí ― defence letter
- (theology) of the branch of apologetics
- απολογητικά έργα ― apologitiká érga ― apologetic works
- see απολογητική (feminine noun)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | απολογητικός (apologitikós) | απολογητική (apologitikí) | απολογητικό (apologitikó) | απολογητικοί (apologitikoí) | απολογητικές (apologitikés) | απολογητικά (apologitiká) | |
| genitive | απολογητικού (apologitikoú) | απολογητικής (apologitikís) | απολογητικού (apologitikoú) | απολογητικών (apologitikón) | απολογητικών (apologitikón) | απολογητικών (apologitikón) | |
| accusative | απολογητικό (apologitikó) | απολογητική (apologitikí) | απολογητικό (apologitikó) | απολογητικούς (apologitikoús) | απολογητικές (apologitikés) | απολογητικά (apologitiká) | |
| vocative | απολογητικέ (apologitiké) | απολογητική (apologitikí) | απολογητικό (apologitikó) | απολογητικοί (apologitikoí) | απολογητικές (apologitikés) | απολογητικά (apologitiká) | |
Related terms
[edit]- απολογητής m (apologitís, “advocate, apologist”)
- απολογητικά (apologitiká, “apologetically”, adverb)
- απολογητική f (apologitikí, “apologetics”)
- απολογητικώς (apologitikós, “apologetically, in defence”, adverb, formal)
- απολογήτρια f (apologítria, “advocate, apologist”)
- απολογία (apología)
- and see: απολογούμαι (apologoúmai, “apologise”)
References
[edit]- ^ απολογητικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language