απατημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of απατιέμαι (apatiémai) and απατώμαι (apatómai), passive voices of απατώ, απατάω (“deceive; mistake”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.pa.tiˈme.nos/
• Hyphenation: α‧πα‧τη‧μέ‧νος

Participle

απατημένος • (apatiménos) m (feminine απατημένη, neuter απατημένο)

1. cheated, whose spouse is unfaithful, deceived

   απατημένος σύζυγος ― apatiménos sýzygos ― deceived husband

2. tricked, deceived

   Synonym: εξαπατημένος (exapatiménos)

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	απατημένος (apatiménos)	απατημένη (apatiméni)	απατημένο (apatiméno)		απατημένοι (apatiménoi)	απατημένες (apatiménes)	απατημένα (apatiména)
genitive	απατημένου (apatiménou)	απατημένης (apatiménis)	απατημένου (apatiménou)		απατημένων (apatiménon)	απατημένων (apatiménon)	απατημένων (apatiménon)
accusative	απατημένο (apatiméno)	απατημένη (apatiméni)	απατημένο (apatiméno)		απατημένους (apatiménous)	απατημένες (apatiménes)	απατημένα (apatiména)
vocative	απατημένε (apatiméne)	απατημένη (apatiméni)	απατημένο (apatiméno)		απατημένοι (apatiménoi)	απατημένες (apatiménes)	απατημένα (apatiména)