απέραντος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀπέραντος (apérantos).

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈpe.ɾan.dos/

Adjective

απέραντος • (apérantos) m (feminine απέραντη, neuter απέραντο)

1. vast, endless, boundless

Declension

Declension of απέραντος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	απέραντος (apérantos)	απέραντη (apéranti)	απέραντο (apéranto)		απέραντοι (apérantoi)	απέραντες (apérantes)	απέραντα (apéranta)
genitive	απέραντου (apérantou)	απέραντης (apérantis)	απέραντου (apérantou)		απέραντων (apéranton)	απέραντων (apéranton)	απέραντων (apéranton)
accusative	απέραντο (apéranto)	απέραντη (apéranti)	απέραντο (apéranto)		απέραντους (apérantous)	απέραντες (apérantes)	απέραντα (apéranta)
vocative	απέραντε (apérante)	απέραντη (apéranti)	απέραντο (apéranto)		απέραντοι (apérantoi)	απέραντες (apérantes)	απέραντα (apéranta)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απέραντος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απέραντος, etc.)

Related terms

• and see: απεραντολογία f (aperantología, “verbosity”)
• απεραντοσύνη f (aperantosýni, “vastness, infinity”)

 

Further reading

• απέραντος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language