αντιφατικός

See also: ἀντιφατικός

Greek

Etymology

Learnedly, from Koine Greek ἀντιφατικός (antiphatikós), from noun ἀντίφασις f (antíphasis, “contradiction”), from ἀντίφημι (antíphēmi, “contradict”), see ἀντί (antí, “against”) & φημί (phēmí, “speak”).

Pronunciation

• IPA^(key): /an.di.fa.tiˈkos/
• Hyphenation: α‧ντι‧φα‧τι‧κός

Adjective

αντιφατικός • (antifatikós) m (feminine αντιφατική, neuter αντιφατικό)

1. inconsistant, contradictory

Declension

Declension of αντιφατικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αντιφατικός (antifatikós)	αντιφατική (antifatikí)	αντιφατικό (antifatikó)		αντιφατικοί (antifatikoí)	αντιφατικές (antifatikés)	αντιφατικά (antifatiká)
genitive	αντιφατικού (antifatikoú)	αντιφατικής (antifatikís)	αντιφατικού (antifatikoú)		αντιφατικών (antifatikón)	αντιφατικών (antifatikón)	αντιφατικών (antifatikón)
accusative	αντιφατικό (antifatikó)	αντιφατική (antifatikí)	αντιφατικό (antifatikó)		αντιφατικούς (antifatikoús)	αντιφατικές (antifatikés)	αντιφατικά (antifatiká)
vocative	αντιφατικέ (antifatiké)	αντιφατική (antifatikí)	αντιφατικό (antifatikó)		αντιφατικοί (antifatikoí)	αντιφατικές (antifatikés)	αντιφατικά (antifatiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αντιφατικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αντιφατικός, etc.)

Related terms

• καταφατικός (katafatikós, “affirmative”)

• and see: αντιφάσκω (antifásko, “I contradict”)