αντικρούω

See also: ἀντικρούω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀντικρούω. Morphologically, from αντι- (“counter-”) +‎ κρούω (“strike”).

Pronunciation

• IPA^(key): /andiˈkruo/
• Hyphenation: α‧ντι‧κρού‧ω
• Old Hyphenation: αν‧τι‧κρού‧ω

Verb

αντικρούω • (antikroúo) (past αντέκρουσα, passive αντικρούομαι)

1. to contest, refute, rebut, controvert

   Synonym: ανασκευάζω (anaskevázo)

   Με αμφισβητείς, αλλά θα αντικρούσω τα επιχειρήματά σου.

   Me amfisviteís, allá tha antikroúso ta epicheirímatá sou.

   You dοubt me, but I shall rebut your arguments.

Conjugation

αντικρούω   αντικρούομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	αντικρούω	αντικρούσω	αντικρούομαι	αντικρουστώ, {αντικρουσθώ}1
2 sg	αντικρούεις	αντικρούσεις	αντικρούεσαι	αντικρουστείς, αντικρουσθείς
3 sg	αντικρούει	αντικρούσει	αντικρούεται	αντικρουστεί, αντικρουσθεί
1 pl	αντικρούουμε, [‑ομε]	αντικρούσουμε, [‑ομε]	αντικρουόμαστε	αντικρουστούμε, αντικρουσθούμε
2 pl	αντικρούετε	αντικρούσετε	αντικρούεστε, αντικρουόσαστε	αντικρουστείτε, αντικρουσθείτε
3 pl	αντικρούουν(ε)	αντικρούσουν(ε)	αντικρούονται	αντικρουστούν(ε), αντικρουσθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	αντέκρουα	αντέκρουσα	αντικρουόμουν(α)	αντικρούστηκα, {αντικρούσθηκα}1
2 sg	αντέκρουες	αντέκρουσες	αντικρουόσουν(α)	αντικρούστηκες, αντικρούσθηκες
3 sg	αντέκρουε	αντέκρουσε	αντικρουόταν(ε)	αντικρούστηκε, αντικρούσθηκε
1 pl	αντικρούαμε	αντικρούσαμε	αντικρουόμασταν, (‑όμαστε)	αντικρουστήκαμε, αντικρουσθήκαμε
2 pl	αντικρούατε	αντικρούσατε	αντικρουόσασταν, (‑όσαστε)	αντικρουστήκατε, αντικρουσθήκατε
3 pl	αντέκρουαν, αντικρούαν(ε)	αντέκρουσαν, αντικρούσαν(ε)	αντικρούονταν, (αντικρουόντουσαν)	αντικρούστηκαν, αντικρουστήκαν(ε), αντικρούσθηκαν, αντικρουσθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα αντικρούω ➤	θα αντικρούσω ➤	θα αντικρούομαι ➤	θα αντικρουστώ / αντικρουσθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αντικρούεις, …	θα αντικρούσεις, …	θα αντικρούεσαι, …	θα αντικρουστείς / αντικρουσθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αντικρούσει		έχω, έχεις, … αντικρουστεί / αντικρουσθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αντικρούσει		είχα, είχες, … αντικρουστεί / αντικρουσθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αντικρούσει		θα έχω, θα έχεις, … αντικρουστεί / αντικρουσθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	αντίκρουε	αντίκρουσε	—	αντικρούσου
2 pl	αντικρούετε	αντικρούστε	αντικρούεστε	αντικρουστείτε, αντικρουσθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	αντικρούοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας αντικρούσει ➤		[αντικρουσμένος, ‑η, ‑o] ➤
Nonfinite form➤	αντικρούσει		αντικρουστεί, αντικρουσθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Formal types with -σθ- are rarely used.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• and see: κρούω (kroúo, “to strike”)
• αντικρουόμενος (antikrouómenos, “conflicting”)
• αντίκρουση f (antíkrousi, “rebuttal”)