ανομοθέτητος
Greek
[edit]Adjective
[edit]ανομοθέτητος • (anomothétitos) m (feminine ανομοθέτητη, neuter ανομοθέτητο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανομοθέτητος (anomothétitos) | ανομοθέτητη (anomothétiti) | ανομοθέτητο (anomothétito) | ανομοθέτητοι (anomothétitoi) | ανομοθέτητες (anomothétites) | ανομοθέτητα (anomothétita) | |
| genitive | ανομοθέτητου (anomothétitou) | ανομοθέτητης (anomothétitis) | ανομοθέτητου (anomothétitou) | ανομοθέτητων (anomothétiton) | ανομοθέτητων (anomothétiton) | ανομοθέτητων (anomothétiton) | |
| accusative | ανομοθέτητο (anomothétito) | ανομοθέτητη (anomothétiti) | ανομοθέτητο (anomothétito) | ανομοθέτητους (anomothétitous) | ανομοθέτητες (anomothétites) | ανομοθέτητα (anomothétita) | |
| vocative | ανομοθέτητε (anomothétite) | ανομοθέτητη (anomothétiti) | ανομοθέτητο (anomothétito) | ανομοθέτητοι (anomothétitoi) | ανομοθέτητες (anomothétites) | ανομοθέτητα (anomothétita) | |