ανοίκειος

See also: ἀνοίκειος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈni.ci.os/
• Hyphenation: α‧νοί‧κει‧ος

Adjective

ανοίκειος • (anoíkeios) m (feminine ανοίκεια, neuter ανοίκειο)

1. unseemly, unsuitable

Declension

Declension of ανοίκειος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ανοίκειος (anoíkeios)	ανοίκεια (anoíkeia) ανοικεία (anoikeía)	ανοίκειο (anoíkeio)		ανοίκειοι (anoíkeioi)	ανοίκειες (anoíkeies)	ανοίκεια (anoíkeia)
genitive	ανοίκειου (anoíkeiou) ανοικείου (anoikeíou)	ανοίκειας (anoíkeias) ανοικείας (anoikeías)	ανοίκειου (anoíkeiou) ανοικείου (anoikeíou)		ανοίκειων (anoíkeion) ανοικείων (anoikeíon)	ανοίκειων (anoíkeion) ανοικείων (anoikeíon)	ανοίκειων (anoíkeion) ανοικείων (anoikeíon)
accusative	ανοίκειο (anoíkeio)	ανοίκεια (anoíkeia) ανοικεία (anoikeía)	ανοίκειο (anoíkeio)		ανοίκειους (anoíkeious) ανοικείους (anoikeíous)	ανοίκειες (anoíkeies)	ανοίκεια (anoíkeia)
vocative	ανοίκειε (anoíkeie)	ανοίκεια (anoíkeia) ανοικεία (anoikeía)	ανοίκειο (anoíkeio)		ανοίκειοι (anoíkeioi)	ανοίκειες (anoíkeies)	ανοίκεια (anoíkeia)

Notes: The second forms are used in Ancient Greek and Katharevousa.

Related terms

• οικείος (oikeíos, “familiar”)

• and see: οίκος m (oíkos, “house -formal-”)