ανεξολόθρευτος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /a.ne.ksoˈloˈθɾe.ftos/
• Hyphenation: α‧νε‧ξο‧λό‧θρευ‧τος

Adjective

ανεξολόθρευτος • (anexolóthreftos) m (feminine ανεξολόθρευτη, neuter ανεξολόθρευτο)

1. inexterminable
2. not exterminated, unexterminated

   Antonym: εξολοθρευμένος (exolothrevménos)

Declension

Declension of ανεξολόθρευτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεξολόθρευτος •	ανεξολόθρευτη •	ανεξολόθρευτο •	ανεξολόθρευτοι •	ανεξολόθρευτες •	ανεξολόθρευτα •
genitive	ανεξολόθρευτου •	ανεξολόθρευτης •	ανεξολόθρευτου •	ανεξολόθρευτων •	ανεξολόθρευτων •	ανεξολόθρευτων •
accusative	ανεξολόθρευτο •	ανεξολόθρευτη •	ανεξολόθρευτο •	ανεξολόθρευτους •	ανεξολόθρευτες •	ανεξολόθρευτα •
vocative	ανεξολόθρευτε •	ανεξολόθρευτη •	ανεξολόθρευτο •	ανεξολόθρευτοι •	ανεξολόθρευτες •	ανεξολόθρευτα •

Synonyms

• αξολόθρευτος (axolóthreftos)

Related terms

• εξολόθρευση f (exolóthrefsi, “extermination”)
• εξολοθρεύω (exolothrévo, “exterminate”)

• and see: όλεθρος m (ólethros, “calamity”)

References

• Dimitrakos, Dimitrios B. (²1964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης (in Greek), Athens: Hellenic Paideia 2nd edition in 15 vols. [1st edition 1930-1950 in 9 volumes] (abbreviations - of authors)