αναφώνηση
Greek
[edit]Noun
[edit]αναφώνηση • (anafónisi) f (plural αναφωνήσεις)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αναφώνηση (anafónisi) | αναφωνήσεις (anafoníseis) |
| genitive | αναφώνησης (anafónisis) | αναφωνήσεων (anafoníseon) |
| accusative | αναφώνηση (anafónisi) | αναφωνήσεις (anafoníseis) |
| vocative | αναφώνηση (anafónisi) | αναφωνήσεις (anafoníseis) |
Older or formal genitive singular: αναφωνήσεως (anafoníseos)
Synonyms
[edit]- (grammar): επιφώνημα n (epifónima, “exclamation, interjection”)
Related terms
[edit]- see: αναφωνώ (anafonó, “to exclaim”)