αναταραχή

Greek

Noun

αναταραχή • (anatarachí) f (plural αναταραχές)

1. unrest, disturbance

   Οι απολύσεις προκάλεσαν αναταραχή μεταξύ των εργατών.

   Oi apolýseis prokálesan anatarachí metaxý ton ergatón.

   The layoffs caused unrest among the workers.

Declension

Declension of αναταραχή

	singular	plural
nominative	αναταραχή (anatarachí)	αναταραχές (anatarachés)
genitive	αναταραχής (anatarachís)	αναταραχών (anatarachón)
accusative	αναταραχή (anatarachí)	αναταραχές (anatarachés)
vocative	αναταραχή (anatarachí)	αναταραχές (anatarachés)

Coordinate terms

• ανατάραξη f (anatáraxi, “agitation”)

Related terms

• see: αναταράζω (anatarázo, “to shake, to agitate”)