ανατάραξη

Greek

Noun

ανατάραξη • (anatáraxi) f (plural αναταράξεις)

1. disturbance, turmoil (the effect or the result)

   αναταράξεις του αεροπλάνου λόγω κενών αέρος

   anataráxeis tou aeroplánou lógo kenón aéros

   disturbances in the aircraft due to air turbulence

Declension

	singular	plural
nominative	ανατάραξη (anatáraxi)	αναταράξεις (anataráxeis)
genitive	ανατάραξης (anatáraxis)	αναταράξεων (anataráxeon)
accusative	ανατάραξη (anatáraxi)	αναταράξεις (anataráxeis)
vocative	ανατάραξη (anatáraxi)	αναταράξεις (anataráxeis)

Older or formal genitive singular: αναταράξεως (anataráxeos)

Coordinate terms

• αναταραχή f (anatarachí, “disturbance”)

Related terms

• see: αναταράζω (anatarázo, “to shake, to agitate”)