ανασύνθεση
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learnedly from ανασυνθέ(τω) (anasynthé(to)) + -ση (-si), a calque of French recomposition.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]ανασύνθεση • (anasýnthesi) f (plural ανασυνθέσεις)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ανασύνθεση (anasýnthesi) | ανασυνθέσεις (anasynthéseis) |
| genitive | ανασύνθεσης (anasýnthesis) | ανασυνθέσεων (anasynthéseon) |
| accusative | ανασύνθεση (anasýnthesi) | ανασυνθέσεις (anasynthéseis) |
| vocative | ανασύνθεση (anasýnthesi) | ανασυνθέσεις (anasynthéseis) |
Older or formal genitive singular: ανασυνθέσεως (anasynthéseos)
Related terms
[edit]- ανασυνθέτω (anasynthéto, “to recompose, to restructure”)
References
[edit]- ^ ανασύνθεση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language