ανασταλτικό
Greek
[edit]Etymology
[edit]From ανασταλτικός (anastaltikós, “inhibiting, suspensive”, adjective).
Noun
[edit]ανασταλτικό • (anastaltikó) n (plural ανασταλτικά)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ανασταλτικό (anastaltikó) | ανασταλτικά (anastaltiká) |
| genitive | ανασταλτικού (anastaltikoú) | ανασταλτικών (anastaltikón) |
| accusative | ανασταλτικό (anastaltikó) | ανασταλτικά (anastaltiká) |
| vocative | ανασταλτικό (anastaltikó) | ανασταλτικά (anastaltiká) |
Coordinate terms
[edit]- αναστολέας m (anastoléas, “inhibitor”)
Related terms
[edit]- see: ανασταλτικός (anastaltikós, “inhibiting, suspensive”)
Adjective
[edit]ανασταλτικό • (anastaltikó)
- accusative masculine singular of ανασταλτικός (anastaltikós)
- nominative/accusative/vocative neuter singular of ανασταλτικός (anastaltikós)