αναποχώριστος

Greek

Adjective

αναποχώριστος • (anapochóristos) m (feminine αναποχώριστη, neuter αναποχώριστο)

1. inseparable

Declension

Declension of αναποχώριστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναποχώριστος •	αναποχώριστη •	αναποχώριστο •	αναποχώριστοι •	αναποχώριστες •	αναποχώριστα •
genitive	αναποχώριστου •	αναποχώριστης •	αναποχώριστου •	αναποχώριστων •	αναποχώριστων •	αναποχώριστων •
accusative	αναποχώριστο •	αναποχώριστη •	αναποχώριστο •	αναποχώριστους •	αναποχώριστες •	αναποχώριστα •
vocative	αναποχώριστε •	αναποχώριστη •	αναποχώριστο •	αναποχώριστοι •	αναποχώριστες •	αναποχώριστα •

Synonyms

• αχώριστος (achóristos)
• αδιαχώριστος (adiachóristos)