αναποκατάστατος
Greek
[edit]Adjective
[edit]αναποκατάστατος • (anapokatástatos) m (feminine αναποκατάστατη, neuter αναποκατάστατο)
- insolvent (bankrupt)
- unreformed (sinner)
- unrehabilitated (criminal)
- (architecture) unrestored
- (obsolete) not settled down (man)
- (obsolete) unmarried (woman)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναποκατάστατος (anapokatástatos) | αναποκατάστατη (anapokatástati) | αναποκατάστατο (anapokatástato) | αναποκατάστατοι (anapokatástatoi) | αναποκατάστατες (anapokatástates) | αναποκατάστατα (anapokatástata) | |
| genitive | αναποκατάστατου (anapokatástatou) | αναποκατάστατης (anapokatástatis) | αναποκατάστατου (anapokatástatou) | αναποκατάστατων (anapokatástaton) | αναποκατάστατων (anapokatástaton) | αναποκατάστατων (anapokatástaton) | |
| accusative | αναποκατάστατο (anapokatástato) | αναποκατάστατη (anapokatástati) | αναποκατάστατο (anapokatástato) | αναποκατάστατους (anapokatástatous) | αναποκατάστατες (anapokatástates) | αναποκατάστατα (anapokatástata) | |
| vocative | αναποκατάστατε (anapokatástate) | αναποκατάστατη (anapokatástati) | αναποκατάστατο (anapokatástato) | αναποκατάστατοι (anapokatástatoi) | αναποκατάστατες (anapokatástates) | αναποκατάστατα (anapokatástata) | |