αναμορφωτής

Greek

Noun

αναμορφωτής • (anamorfotís) m (plural αναμορφωτές, feminine αναμορφώτρια)

1. reformer (person who seeks to reform)

Declension

Declension of αναμορφωτής

	singular	plural
nominative	αναμορφωτής (anamorfotís)	αναμορφωτές (anamorfotés)
genitive	αναμορφωτή (anamorfotí)	αναμορφωτών (anamorfotón)
accusative	αναμορφωτή (anamorfotí)	αναμορφωτές (anamorfotés)
vocative	αναμορφωτή (anamorfotí)	αναμορφωτές (anamorfotés)

Related terms

• see: αναμορφώνω (anamorfóno, “to reform”)