αναμάρτητος
Greek
[edit]Adjective
[edit]αναμάρτητος • (anamártitos) m (feminine αναμάρτητη, neuter αναμάρτητο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναμάρτητος (anamártitos) | αναμάρτητη (anamártiti) | αναμάρτητο (anamártito) | αναμάρτητοι (anamártitoi) | αναμάρτητες (anamártites) | αναμάρτητα (anamártita) | |
| genitive | αναμάρτητου (anamártitou) | αναμάρτητης (anamártitis) | αναμάρτητου (anamártitou) | αναμάρτητων (anamártiton) | αναμάρτητων (anamártiton) | αναμάρτητων (anamártiton) | |
| accusative | αναμάρτητο (anamártito) | αναμάρτητη (anamártiti) | αναμάρτητο (anamártito) | αναμάρτητους (anamártitous) | αναμάρτητες (anamártites) | αναμάρτητα (anamártita) | |
| vocative | αναμάρτητε (anamártite) | αναμάρτητη (anamártiti) | αναμάρτητο (anamártito) | αναμάρτητοι (anamártitoi) | αναμάρτητες (anamártites) | αναμάρτητα (anamártita) | |
Synonyms
[edit]- see: αθώος (athóos)