αναίσθητος

See also: ἀναίσθητος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀναίσθητος (anaísthētos). By surface analysis, αν- (an-, α- privative) +‎ αισθητός (aisthitós).

Adjective

αναίσθητος • (anaísthitos) m (feminine αναίσθητη, neuter αναίσθητο)

1. unconscious, insensible, senseless
2. (figurative) callous, unfeeling

Declension

Declension of αναίσθητος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αναίσθητος (anaísthitos)	αναίσθητη (anaísthiti)	αναίσθητο (anaísthito)		αναίσθητοι (anaísthitoi)	αναίσθητες (anaísthites)	αναίσθητα (anaísthita)
genitive	αναίσθητου (anaísthitou)	αναίσθητης (anaísthitis)	αναίσθητου (anaísthitou)		αναίσθητων (anaísthiton)	αναίσθητων (anaísthiton)	αναίσθητων (anaísthiton)
accusative	αναίσθητο (anaísthito)	αναίσθητη (anaísthiti)	αναίσθητο (anaísthito)		αναίσθητους (anaísthitous)	αναίσθητες (anaísthites)	αναίσθητα (anaísthita)
vocative	αναίσθητε (anaísthite)	αναίσθητη (anaísthiti)	αναίσθητο (anaísthito)		αναίσθητοι (anaísthitoi)	αναίσθητες (anaísthites)	αναίσθητα (anaísthita)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αναίσθητος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αναίσθητος, etc.)

Antonyms

• ανάρκωτος (anárkotos, “not anaesthetised”)

Related terms

• αναισθησία f (anaisthisía, “anaesthesia”)
• αναισθησιολογία f (anaisthisiología, “anaesthesiology”)
• αναισθησιολόγος m or f (anaisthisiológos, “anaesthesiologist”)
• αναισθητικό n (anaisthitikó, “anaesthetic”)
• αναισθητικός (anaisthitikós, “anaesthetic”, adjective)
• αναισθητοποίηση f (anaisthitopoíisi, “anaesthetisation”)
• αναισθητοποιώ (anaisthitopoió, “to anaesthetise”)
• αναισθητώ (anaisthitó, “to anaesthetise”)