ανήσυχος

Greek

Etymology

From Koine Greek ἀνήσυχος (anḗsukhos), from ἀν- (an-, “un-”) + Ancient Greek ἥσυχος (hḗsukhos, “quiet, still”).

Adjective

ανήσυχος • (anísychos) m (feminine ανήσυχη, neuter ανήσυχο)

1. worried, anxious, uneasy, concerned
2. restless, uneasy

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ανήσυχος (anísychos)	ανήσυχη (anísychi)	ανήσυχο (anísycho)		ανήσυχοι (anísychoi)	ανήσυχες (anísyches)	ανήσυχα (anísycha)
genitive	ανήσυχου (anísychou)	ανήσυχης (anísychis)	ανήσυχου (anísychou)		ανήσυχων (anísychon)	ανήσυχων (anísychon)	ανήσυχων (anísychon)
accusative	ανήσυχο (anísycho)	ανήσυχη (anísychi)	ανήσυχο (anísycho)		ανήσυχους (anísychous)	ανήσυχες (anísyches)	ανήσυχα (anísycha)
vocative	ανήσυχε (anísyche)	ανήσυχη (anísychi)	ανήσυχο (anísycho)		ανήσυχοι (anísychoi)	ανήσυχες (anísyches)	ανήσυχα (anísycha)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανήσυχος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανήσυχος, etc.)

Related terms

• see: ανησυχώ (anisychó, “to worry, to be anxious”)