αμαρτωλός

See also: ἁμαρτωλός

Greek

Adjective

αμαρτωλός • (amartolós) m (feminine αμαρτωλή, neuter αμαρτωλό)

1. sinful

Declension

Declension of αμαρτωλός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αμαρτωλός (amartolós)	αμαρτωλή (amartolí)	αμαρτωλό (amartoló)		αμαρτωλοί (amartoloí)	αμαρτωλές (amartolés)	αμαρτωλά (amartolá)
genitive	αμαρτωλού (amartoloú)	αμαρτωλής (amartolís)	αμαρτωλού (amartoloú)		αμαρτωλών (amartolón)	αμαρτωλών (amartolón)	αμαρτωλών (amartolón)
accusative	αμαρτωλό (amartoló)	αμαρτωλή (amartolí)	αμαρτωλό (amartoló)		αμαρτωλούς (amartoloús)	αμαρτωλές (amartolés)	αμαρτωλά (amartolá)
vocative	αμαρτωλέ (amartolé)	αμαρτωλή (amartolí)	αμαρτωλό (amartoló)		αμαρτωλοί (amartoloí)	αμαρτωλές (amartolés)	αμαρτωλά (amartolá)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αμαρτωλός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αμαρτωλός, etc.)

Antonyms

• ενάρετος (enáretos, “righteous”)

Related terms

see: αμαρτία f (amartía, “sin”)

Noun

αμαρτωλός • (amartolós) m (plural αμαρτωλοί, feminine αμαρτωλή)

1. sinner

Declension

	singular	plural
nominative	αμαρτωλός (amartolós)	αμαρτωλοί (amartoloí)
genitive	αμαρτωλού (amartoloú)	αμαρτωλών (amartolón)
accusative	αμαρτωλό (amartoló)	αμαρτωλούς (amartoloús)
vocative	αμαρτωλέ (amartolé)	αμαρτωλοί (amartoloí)