ακατάληκτος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀκατάληκτος (akatálēktos).

Adjective

ακατάληκτος • (akatáliktos) m (feminine ακατάληκτη, neuter ακατάληκτο)

1. (grammar) without ending, without termination

Declension

Declension of ακατάληκτος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ακατάληκτος (akatáliktos)	ακατάληκτη (akatálikti)	ακατάληκτο (akatálikto)		ακατάληκτοι (akatáliktoi)	ακατάληκτες (akatáliktes)	ακατάληκτα (akatálikta)
genitive	ακατάληκτου (akatáliktou)	ακατάληκτης (akatáliktis)	ακατάληκτου (akatáliktou)		ακατάληκτων (akatálikton)	ακατάληκτων (akatálikton)	ακατάληκτων (akatálikton)
accusative	ακατάληκτο (akatálikto)	ακατάληκτη (akatálikti)	ακατάληκτο (akatálikto)		ακατάληκτους (akatáliktous)	ακατάληκτες (akatáliktes)	ακατάληκτα (akatálikta)
vocative	ακατάληκτε (akatálikte)	ακατάληκτη (akatálikti)	ακατάληκτο (akatálikto)		ακατάληκτοι (akatáliktoi)	ακατάληκτες (akatáliktes)	ακατάληκτα (akatálikta)

Synonyms

• χωρίς κατάληξη (chorís katálixi, “without ending”)

Related terms

• κατάληξη f (katálixi, “ending, result”)