αγγαρεμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of αγγαρεύομαι (angarévomai), passive voice of αγγαρεύω (“compel to do work”).

Pronunciation

• IPA^(key): /aŋ.ɡa.ɾeˈme.nos/
• Hyphenation: αγ‧γα‧ρε‧μέ‧νος

Participle

αγγαρεμένος • (angareménos) m (feminine αγγαρεμένη, neuter αγγαρεμένο)

1. compelled to do work

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αγγαρεμένος (angareménos)	αγγαρεμένη (angareméni)	αγγαρεμένο (angareméno)		αγγαρεμένοι (angareménoi)	αγγαρεμένες (angareménes)	αγγαρεμένα (angareména)
genitive	αγγαρεμένου (angareménou)	αγγαρεμένης (angareménis)	αγγαρεμένου (angareménou)		αγγαρεμένων (angareménon)	αγγαρεμένων (angareménon)	αγγαρεμένων (angareménon)
accusative	αγγαρεμένο (angareméno)	αγγαρεμένη (angareméni)	αγγαρεμένο (angareméno)		αγγαρεμένους (angareménous)	αγγαρεμένες (angareménes)	αγγαρεμένα (angareména)
vocative	αγγαρεμένε (angareméne)	αγγαρεμένη (angareméni)	αγγαρεμένο (angareméno)		αγγαρεμένοι (angareménoi)	αγγαρεμένες (angareménes)	αγγαρεμένα (angareména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αγγαρεμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αγγαρεμένος, etc.)

Related terms

• see: αγγαρεία f (angareía, “chore, drudgery”)