ήρεμος

See also: ἤρεμος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἤρεμος (ḗremos), from Proto-Indo-European *h₁rem- (“to rest”).

Adjective

ήρεμος • (íremos) m (feminine ήρεμη, neuter ήρεμο)

1. quiet, peaceful, calm

Declension

Declension of ήρεμος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ήρεμος (íremos)	ήρεμη (íremi)	ήρεμο (íremo)		ήρεμοι (íremoi)	ήρεμες (íremes)	ήρεμα (írema)
genitive	ήρεμου (íremou)	ήρεμης (íremis)	ήρεμου (íremou)		ήρεμων (íremon)	ήρεμων (íremon)	ήρεμων (íremon)
accusative	ήρεμο (íremo)	ήρεμη (íremi)	ήρεμο (íremo)		ήρεμους (íremous)	ήρεμες (íremes)	ήρεμα (írema)
vocative	ήρεμε (íreme)	ήρεμη (íremi)	ήρεμο (íremo)		ήρεμοι (íremoi)	ήρεμες (íremes)	ήρεμα (írema)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ήρεμος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ήρεμος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative ηρεμότερος (iremóteros) ηρεμότερη (iremóteri) ηρεμότερο (iremótero) ηρεμότεροι (iremóteroi) ηρεμότερες (iremóteres) ηρεμότερα (iremótera) genitive ηρεμότερου (iremóterou) ηρεμότερης (iremóteris) ηρεμότερου (iremóterou) ηρεμότερων (iremóteron) ηρεμότερων (iremóteron) ηρεμότερων (iremóteron) accusative ηρεμότερο (iremótero) ηρεμότερη (iremóteri) ηρεμότερο (iremótero) ηρεμότερους (iremóterous) ηρεμότερες (iremóteres) ηρεμότερα (iremótera) vocative ηρεμότερε (iremótere) ηρεμότερη (iremóteri) ηρεμότερο (iremótero) ηρεμότεροι (iremóteroi) ηρεμότερες (iremóteres) ηρεμότερα (iremótera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ηρεμότερος", etc) absolute superlative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative ηρεμότατος (iremótatos) ηρεμότατη (iremótati) ηρεμότατο (iremótato) ηρεμότατοι (iremótatoi) ηρεμότατες (iremótates) ηρεμότατα (iremótata) genitive ηρεμότατου (iremótatou) ηρεμότατης (iremótatis) ηρεμότατου (iremótatou) ηρεμότατων (iremótaton) ηρεμότατων (iremótaton) ηρεμότατων (iremótaton) accusative ηρεμότατο (iremótato) ηρεμότατη (iremótati) ηρεμότατο (iremótato) ηρεμότατους (iremótatous) ηρεμότατες (iremótates) ηρεμότατα (iremótata) vocative ηρεμότατε (iremótate) ηρεμότατη (iremótati) ηρεμότατο (iremótato) ηρεμότατοι (iremótatoi) ηρεμότατες (iremótates) ηρεμότατα (iremótata)

References

• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 525

Further reading

• ήρεμος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language