έκπληξη

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔκπληξις (ékplēxis).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈekpliksi/
• Hyphenation: έκ‧πλη‧ξη

Noun

έκπληξη • (ékplixi) f (plural εκπλήξεις)

1. surprise

Declension

	singular	plural
nominative	έκπληξη (ékplixi)	εκπλήξεις (ekplíxeis)
genitive	έκπληξης (ékplixis)	εκπλήξεων (ekplíxeon)
accusative	έκπληξη (ékplixi)	εκπλήξεις (ekplíxeis)
vocative	έκπληξη (ékplixi)	εκπλήξεις (ekplíxeis)

Older or formal genitive singular: εκπλήξεως (ekplíxeos)

Related terms

• εκπληκτικός (ekpliktikós)
• εκπλήσσω (ekplísso, “to surprise”)