άντρας

See also: antras, Antras, and Antràs

Greek

Alternative forms

• άνδρας (ándras) (usually in written language)

Etymology

Inherited from the mediaeval Byzantine Greek ἄντρας (ántras), from the Ancient Greek ἄνδρα (ándra), accusative singular of ἀνήρ (anḗr), retaining the ancient pronunciation [nd] of ⟨νδ⟩ written as ⟨ντ⟩. Compare to άνδρας (ándras). Cognate with Mariupol Greek а́ндра (ándra).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈandras]
• Hyphenation: ά‧ντρας

Noun

άντρας • (ántras) m (plural άντρες) (usually in spoken language)

1. man (adult male)

   Synonym: ἀνήρ (anḗr) (ancient and Katharevousa)

   Antonym: γυναίκα (gynaíka)

2. husband

   Synonyms: παντρεμένος (pantreménos), σύζυγος (sýzygos)

   Antonyms: γυναίκα (gynaíka), παντρεμένη (pantreméni)

Declension

Declension of άντρας

	singular	plural
nominative	άντρας (ántras)	άντρες (ántres)
genitive	άντρα (ántra)	αντρών (antrón)
accusative	άντρα (ántra)	άντρες (ántres)
vocative	άντρα (ántra)	άντρες (ántres)

Related terms

• αντράκι n (antráki, “whippersnapper”)
• άντρακλας m (ántraklas, “stalwart, lusty man”)
• αντρειεύω (antreiévo, “to mature into a man”)
• αντρειοσύνη f (antreiosýni, “bravery”)
• αντρειωμένος (antreioménos, “gallant, brave”, adjective)
• αντρίκειος (antríkeios, “manly”, adjective)
• αντρίκιος (antríkios, “manly”, adjective)
• αντρικός (antrikós, “male”, adjective)
• αντρογυναίκα f (antrogynaíka, “manly woman”)
• αντρόγυνο n (antrógyno, “couple, married couple”)
• αντρολόϊ n (antrolóï, “menfolk”)
• αντροπαρέα f (antroparéa, “group of men, stag party”)
• αντρόπιαστος (antrópiastos, “not dishonoured”, adjective)
• αντρούλης n (antroúlis, “husband”, familiar)
• αντροφέρνω (antroférno, “to look like a man”)
• αντρώνομαι (antrónomai, “to mature into a man”)
• and see: άνδρας m (ándras, “man”)