άνομος

Greek

Adjective

άνομος • (ánomos) m (feminine άνομη, neuter άνομο)

1. illegal, illicit

   Synonym: παράνομος (paránomos)

   Antonym: νόμιμος (nómimos)

2. lawless
3. unjust

Declension

Declension of άνομος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	άνομος (ánomos)	άνομη (ánomi)	άνομο (ánomo)		άνομοι (ánomoi)	άνομες (ánomes)	άνομα (ánoma)
genitive	άνομου (ánomou)	άνομης (ánomis)	άνομου (ánomou)		άνομων (ánomon)	άνομων (ánomon)	άνομων (ánomon)
accusative	άνομο (ánomo)	άνομη (ánomi)	άνομο (ánomo)		άνομους (ánomous)	άνομες (ánomes)	άνομα (ánoma)
vocative	άνομε (ánome)	άνομη (ánomi)	άνομο (ánomo)		άνομοι (ánomoi)	άνομες (ánomes)	άνομα (ánoma)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο άνομος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο άνομος, etc.)