Σύμη

Ancient Greek

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy̌ː.mɛː/ → /ˈsy.mi/ → /ˈsi.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy̌ː.mɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsy.me̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsy.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsy.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsi.mi/

Proper noun

Σῡ́μη • (Sū́mē) f (genitive Σῡ́μης); first declension

1. Syme (an island between Rhodes and Cnidus in Caria)
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.174.2–3:

     οἳ τῆς χώρης τῆς σφετέρης τετραμμένης ἐς πόντον, τὸ δὴ Τριόπιον καλέεται, ἀργμένης δὲ ἐκ τῆς Χερσονήσου τῆς Βυβασσίης, ἐούσης τε πάσης τῆς Κνιδίης πλὴν ὀλίγης περιῤῥόου (τὰ μὲν γὰρ αὐτῆς πρὸς βορέην ἄνεμον ὁ Κεραμεικὸς κόλπος ἀπέργει, τὰ δὲ πρὸς νότον ἡ κατὰ Σύμην τε καὶ Ῥόδον θάλασσα), τὸ ὦν δὴ ὀλίγον τοῦτο, ἐὸν ὅσον τε ἐπὶ πέντε στάδια, ὤρυσσον οἱ Κνίδιοι ἐν ὅσῳ Ἅρπαγος τὴν Ἰωνίην κατεστρέφετο, βουλόμενοι νῆσον τὴν χώρην ποιῆσαι.

     hoì tês khṓrēs tês sphetérēs tetramménēs es pónton, tò dḕ Triópion kaléetai, argménēs dè ek tês Khersonḗsou tês Bubassíēs, eoúsēs te pásēs tês Knidíēs plḕn olígēs perirrhóou (tà mèn gàr autês pròs boréēn ánemon ho Kerameikòs kólpos apérgei, tà dè pròs nóton hē katà Súmēn te kaì Rhódon thálassa), tò ôn dḕ olígon toûto, eòn hóson te epì pénte stádia, ṓrusson hoi Knídioi en hósōi Hárpagos tḕn Iōníēn katestrépheto, boulómenoi nêson tḕn khṓrēn poiêsai.

   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.41.4–42.1:

     ἐπύθοντο δὲ οἱ ἐν τῇ Σάμῳ ἐκ τῆς Μήλου τὸν ἐπίπλουν αὐτῶν, καὶ ἡ φυλακὴ τῷ Χαρμίνῳ περὶ τὴν Σύμην καὶ Χάλκην καὶ Ῥόδον καὶ περὶ τὴν Λυκίαν ἦν· ἤδη γὰρ ᾐσθάνετο καὶ ἐν τῇ Καύνῳ οὔσας αὐτάς. ἐπέπλει οὖν ὥσπερ εἶχε πρὸς τὴν Σύμην ὁ Ἀστύοχος πρὶν ἔκπυστος γενέσθαι, εἴ πως περιλάβοι που μετεώρους τὰς ναῦς.

     epúthonto dè hoi en têi Sámōi ek tês Mḗlou tòn epíploun autôn, kaì hē phulakḕ tôi Kharmínōi perì tḕn Súmēn kaì Khálkēn kaì Rhódon kaì perì tḕn Lukían ên; ḗdē gàr ēistháneto kaì en têi Kaúnōi oúsas autás. epéplei oûn hṓsper eîkhe pròs tḕn Súmēn ho Astúokhos prìn ékpustos genésthai, eí pōs periláboi pou meteṓrous tàs naûs.

   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.42.4–43.1:

     μετὰ δὲ τοῦτο οἱ μὲν Πελοποννήσιοι ἐς Κνίδον κατάραντες καὶ ξυμμιγεισῶν τῶν ἐκ τῆς Καύνου ἑπτὰ καὶ εἴκοσι νεῶν αὐτοῖς ξυμπάσαις πλεύσαντες καὶ τροπαῖον ἐν τῇ Σύμῃ στήσαντες πάλιν ἐς τὴν Κνίδον καθωρμίσαντο· οἱ δὲ Ἀθηναῖοι ταῖς ἐκ τῆς Σάμου ναυσὶ πάσαις, ὡς ᾔσθοντο τὰ τῆς ναυμαχίας, πλεύσαντες ἐς τὴν Σύμην καὶ ἐπὶ μὲν τὸ ἐν τῇ Κνίδῳ ναυτικὸν οὐχ ὁρμήσαντες, οὐδ’ ἐκεῖνοι ἐπ’ ἐκείνους, λαβόντες δὲ τὰ ἐν τῇ Σύμῃ σκεύη τῶν νεῶν καὶ Λωρύμοις τοῖς ἐν τῇ ἠπείρῳ προσβαλόντες ἀπέπλευσαν ἐς τὴν Σάμον.

     metà dè toûto hoi mèn Peloponnḗsioi es Knídon katárantes kaì xummigeisôn tôn ek tês Kaúnou heptà kaì eíkosi neôn autoîs xumpásais pleúsantes kaì tropaîon en têi Súmēi stḗsantes pálin es tḕn Knídon kathōrmísanto; hoi dè Athēnaîoi taîs ek tês Sámou nausì pásais, hōs ḗisthonto tà tês naumakhías, pleúsantes es tḕn Súmēn kaì epì mèn tò en têi Knídōi nautikòn oukh hormḗsantes, oud’ ekeînoi ep’ ekeínous, labóntes dè tà en têi Súmēi skeúē tôn neôn kaì Lōrúmois toîs en têi ēpeírōi prosbalóntes apépleusan es tḕn Sámon.

   • C.E. 12th century, Eustathius of Thessalonica, Παρεκβολαὶ εἰς τὴν Ὁμήρου Ἰλιάδα· Ἐκ τῶν τῆς βῆτα ῥαψῳδίας 318.6–9, (from Marchinus van der Valk’s Commentarii ad Homeri Iliadem pertinentes, vol. I: Praefationem et commentarios ad libros Α–Δ complectens [1971], page 494, lines 20–23):^[1]

     Σύμη δὲ νῆσος, φασί, Καρικὴ καὶ πόλις ὁμώνυμος, ἀπὸ Σύμης τῆς Ἰαλυσοῦ. ἱστορεῖται δὲ καί, ὅτι Μεταποντίς τε καὶ Αἴγλη ὠνομάσθη ποτέ. λέγεται δὲ καὶ πέρδικας μαχίμους φέρειν. ἐθνικὸν αὐτῆς ὁ Συμαῖος.

     Súmē dè nêsos, phasí, Karikḕ kaì pólis homṓnumos, apò Súmēs tês Ialusoû. historeîtai dè kaí, hóti Metapontís te kaì Aíglē ōnomásthē poté. légetai dè kaì pérdikas makhímous phérein. ethnikòn autês ho Sumaîos.

Declension

First declension of ἡ Σῡ́μη; τῆς Σῡ́μης (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ἡ Σῡ́μη hē Sū́mē
Genitive	τῆς Σῡ́μης tês Sū́mēs
Dative	τῇ Σῡ́μῃ têi Sū́mēi
Accusative	τὴν Σῡ́μην tḕn Sū́mēn
Vocative	Σῡ́μη Sū́mē
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• Σῡμαῖος (Sūmaîos)
• Σῡ́μηθεν (Sū́mēthen)

Descendants

• Greek: Σύμη (Sými)
• → Latin: Sȳmē
• → Turkish: Sömbeki

References

• “Σῡ́μη”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[2], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,026
• Σύμη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Ancient Greek Σῡ́μη (Sū́mē)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsimi/

Proper noun

Σύμη • (Sými) f

1. Syme (an island in the Dodecanese, Greece)
2. Syme (a municipality of Rhodes, Greece)

Declension

	singular
nominative	Σύμη (Sými)
genitive	Σύμης (Sýmis)
accusative	Σύμη (Sými)
vocative	Σύμη (Sými)

Related terms

• Συμαίος (Symaíos, demonym)

Descendants

• → English: Symi, Simi
• → French: Symi, Simmi
• → Italian: Simi