Συμαῖος

See also: Συμαίος

Ancient Greek

Etymology 1

Σῡ́μη (Sū́mē) +‎ -αῖος (-aîos)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syː.mâi̯.os/ → /syˈmɛ.os/ → /siˈme.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syː.mâi̯.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈmɛ.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈmɛ.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈme.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈme.os/

Adjective

Σῡμαῖος • (Sūmaîos) m (feminine Σῡμαίᾱ, neuter Σῡμαῖον); first/second declension

1. Symaean (of, belonging to, or pertaining to Syme)

Declension

First and second declension of Σῡμαῖος; Σῡμαίᾱ; Σῡμαῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		Σῡμαῖος Sūmaîos	Σῡμαίᾱ Sūmaíā	Σῡμαῖον Sūmaîon		Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαίᾱ Sūmaíā	Σῡμαίω Sūmaíō		Σῡμαῖοι Sūmaîoi	Σῡμαῖαι Sūmaîai	Σῡμαῖᾰ Sūmaîa
Genitive		Σῡμαίου Sūmaíou	Σῡμαίᾱς Sūmaíās	Σῡμαίου Sūmaíou		Σῡμαίοιν Sūmaíoin	Σῡμαίαιν Sūmaíain	Σῡμαίοιν Sūmaíoin		Σῡμαίων Sūmaíōn	Σῡμαίων Sūmaíōn	Σῡμαίων Sūmaíōn
Dative		Σῡμαίῳ Sūmaíōi	Σῡμαίᾳ Sūmaíāi	Σῡμαίῳ Sūmaíōi		Σῡμαίοιν Sūmaíoin	Σῡμαίαιν Sūmaíain	Σῡμαίοιν Sūmaíoin		Σῡμαίοις Sūmaíois	Σῡμαίαις Sūmaíais	Σῡμαίοις Sūmaíois
Accusative		Σῡμαῖον Sūmaîon	Σῡμαίᾱν Sūmaíān	Σῡμαῖον Sūmaîon		Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαίᾱ Sūmaíā	Σῡμαίω Sūmaíō		Σῡμαίους Sūmaíous	Σῡμαίᾱς Sūmaíās	Σῡμαῖᾰ Sūmaîa
Vocative		Σῡμαῖε Sūmaîe	Σῡμαίᾱ Sūmaíā	Σῡμαῖον Sūmaîon		Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαίᾱ Sūmaíā	Σῡμαίω Sūmaíō		Σῡμαῖοι Sūmaîoi	Σῡμαῖαι Sūmaîai	Σῡμαῖᾰ Sūmaîa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		Σῡμαίως Sūmaíōs				Σῡμαιότερος Sūmaióteros				Σῡμαιότᾰτος Sūmaiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

Σῡμαῖος • (Sūmaîos) m (genitive Σῡμαίου); second declension

1. a Symaean (a native or inhabitant of Syme)
   • C.E. 12th century, Eustathius of Thessalonica, Παρεκβολαὶ εἰς τὴν Ὁμήρου Ἰλιάδα· Ἐκ τῶν τῆς βῆτα ῥαψῳδίας 318.6–9, (from Marchinus van der Valk’s Commentarii ad Homeri Iliadem pertinentes, vol. I: Praefationem et commentarios ad libros Α–Δ complectens [1971], page 494, lines 20–23):^[1]

     Σύμη δὲ νῆσος, φασί, Καρικὴ καὶ πόλις ὁμώνυμος, ἀπὸ Σύμης τῆς Ἰαλυσοῦ. ἱστορεῖται δὲ καί, ὅτι Μεταποντίς τε καὶ Αἴγλη ὠνομάσθη ποτέ. λέγεται δὲ καὶ πέρδικας μαχίμους φέρειν. ἐθνικὸν αὐτῆς ὁ Συμαῖος.

     Súmē dè nêsos, phasí, Karikḕ kaì pólis homṓnumos, apò Súmēs tês Ialusoû. historeîtai dè kaí, hóti Metapontís te kaì Aíglē ōnomásthē poté. légetai dè kaì pérdikas makhímous phérein. ethnikòn autês ho Sumaîos.

Declension

Second declension of ὁ Σῡμαῖος; τοῦ Σῡμαίου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σῡμαῖος ho Sūmaîos	τὼ Σῡμαίω tṑ Sūmaíō	οἱ Σῡμαῖοι hoi Sūmaîoi
Genitive	τοῦ Σῡμαίου toû Sūmaíou	τοῖν Σῡμαίοιν toîn Sūmaíoin	τῶν Σῡμαίων tôn Sūmaíōn
Dative	τῷ Σῡμαίῳ tôi Sūmaíōi	τοῖν Σῡμαίοιν toîn Sūmaíoin	τοῖς Σῡμαίοις toîs Sūmaíois
Accusative	τὸν Σῡμαῖον tòn Sūmaîon	τὼ Σῡμαίω tṑ Sūmaíō	τοὺς Σῡμαίους toùs Sūmaíous
Vocative	Σῡμαῖε Sūmaîe	Σῡμαίω Sūmaíō	Σῡμαῖοι Sūmaîoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Συμαίος (Symaíos)
• → Latin: Sȳmaeus

Etymology 2

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Proper noun

Συμαῖος • (Sumaîos) m (genitive Συμαίου); second declension

1. a male given name

Declension

Second declension of ὁ Συμαῖος; τοῦ Συμαίου (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Συμαῖος ho Sumaîos
Genitive	τοῦ Συμαίου toû Sumaíou
Dative	τῷ Συμαίῳ tôi Sumaíōi
Accusative	τὸν Συμαῖον tòn Sumaîon
Vocative	Συμαῖε Sumaîe
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.