ískra

See also: iskra and iskrą

Icelandic

Etymology

From Old Norse eiskra (“rage before hot excitement”), from Proto-Germanic *aiskrōną (“to rage”), according to Pokorny, from Proto-Indo-European *aisk- (“shining, bright”), comparable to Proto-Slavic *jьskra (“spark”). However, compare *h₂ey- (“to energize, to invigorate”) and *h₂eydʰ- (“to ignite”). Possibly related to Ancient Greek ἐσχάρᾱ (eskhárā, “hearth”).

Pronunciation

• IPA^(key): /iːskra/

Verb

ískra (weak verb, third-person singular past indicative ískraði, supine ískrað)

1. to creak

Conjugation

ískra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ískra
supine (sagnbót)		ískrað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ískrandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ískra	við ískrum	present (nútíð)	ég ískri	við ískrum
	þú ískrar	þið ískrið		þú ískrir	þið ískrið
	hann, hún, það ískrar	þeir, þær, þau ískra		hann, hún, það ískri	þeir, þær, þau ískri
past (þátíð)	ég ískraði	við ískruðum	past (þátíð)	ég ískraði	við ískruðum
	þú ískraðir	þið ískruðuð		þú ískraðir	þið ískruðuð
	hann, hún, það ískraði	þeir, þær, þau ískruðu		hann, hún, það ískraði	þeir, þær, þau ískruðu
imperative (boðháttur)	ískra (þú)	ískrið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ískraðu	ískriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Further reading

• “ískra” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)