zwartwerken

Dutch

Etymology

From zwart (“black”) +‎ werken (“to work”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɑrtˌʋɛr.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwart‧wer‧ken

Verb

zwartwerken

1. to moonlight (work secretly)

Conjugation

Conjugation of zwartwerken (weak, separable)
infinitive	zwartwerken
past singular	werkte zwart
past participle	zwartgewerkt
infinitive	zwartwerken
gerund	zwartwerken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	werk zwart	werkte zwart	zwartwerk	zwartwerkte
2nd person sing. (jij)	werkt zwart, werk zwart2	werkte zwart	zwartwerkt	zwartwerkte
2nd person sing. (u)	werkt zwart	werkte zwart	zwartwerkt	zwartwerkte
2nd person sing. (gij)	werkt zwart	werkte zwart	zwartwerkt	zwartwerkte
3rd person singular	werkt zwart	werkte zwart	zwartwerkt	zwartwerkte
plural	werken zwart	werkten zwart	zwartwerken	zwartwerkten
subjunctive sing.1	werke zwart	werkte zwart	zwartwerke	zwartwerkte
subjunctive plur.1	werken zwart	werkten zwart	zwartwerken	zwartwerkten
imperative sing.	werk zwart
imperative plur.1	werkt zwart
participles	zwartwerkend	zwartgewerkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• zwartwerker
• zwartwerk