zwabberen

Dutch

Etymology

From zwabber +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɑ.bə.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwab‧be‧ren
• Rhymes: -ɑbərən

Verb

zwabberen

1. (transitive, intransitive) to clean with a mop
2. (intransitive, figuratively) to sway, swing
3. (intransitive, figuratively) to be inconsistent, vacillate (of decisions, policy)

Conjugation

Conjugation of zwabberen (weak)
infinitive	zwabberen
past singular	zwabberde
past participle	gezwabberd
infinitive	zwabberen
gerund	zwabberen n
	present tense	past tense
1st person singular	zwabber	zwabberde
2nd person sing. (jij)	zwabbert, zwabber2	zwabberde
2nd person sing. (u)	zwabbert	zwabberde
2nd person sing. (gij)	zwabbert	zwabberde
3rd person singular	zwabbert	zwabberde
plural	zwabberen	zwabberden
subjunctive sing.1	zwabbere	zwabberde
subjunctive plur.1	zwabberen	zwabberden
imperative sing.	zwabber
imperative plur.1	zwabbert
participles	zwabberend	gezwabberd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• opzwabberen
• uitzwabberen
• verzwabberen
• zwabber