zbić

Polish

Etymology

From z- +‎ bić.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈzbit͡ɕ/

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /ˈzbit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ɕ
• Syllabification: zbić

Verb

zbić pf (imperfective zbijać)

1. (transitive) to break, to smash
2. (transitive) to beat up, to batter, to beat
3. (transitive) to cram, to pack, to stuff
4. (transitive) to refute, to prove wrong
5. (transitive) to nail together
6. (transitive, chess) to take, to capture
7. (transitive, colloquial) to earn a lot
8. (reflexive with się) to break, to smash
9. (reflexive with się) to huddle, to cram together

Conjugation

Conjugation of zbić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zbić
future tense	1st	zbiję			zbijemy
	2nd	zbijesz			zbijecie
	3rd	zbije			zbiją
	impersonal	zbije się
past tense	1st	zbiłem, -(e)m zbił	zbiłam, -(e)m zbiła	zbiłom, -(e)m zbiło	zbiliśmy, -(e)śmy zbili	zbiłyśmy, -(e)śmy zbiły
	2nd	zbiłeś, -(e)ś zbił	zbiłaś, -(e)ś zbiła	zbiłoś, -(e)ś zbiło	zbiliście, -(e)ście zbili	zbiłyście, -(e)ście zbiły
	3rd	zbił	zbiła	zbiło	zbili	zbiły
	impersonal	zbito
conditional	1st	zbiłbym, bym zbił	zbiłabym, bym zbiła	zbiłobym, bym zbiło	zbilibyśmy, byśmy zbili	zbiłybyśmy, byśmy zbiły
	2nd	zbiłbyś, byś zbił	zbiłabyś, byś zbiła	zbiłobyś, byś zbiło	zbilibyście, byście zbili	zbiłybyście, byście zbiły
	3rd	zbiłby, by zbił	zbiłaby, by zbiła	zbiłoby, by zbiło	zbiliby, by zbili	zbiłyby, by zbiły
	impersonal	zbito by
imperative	1st	niech zbiję			zbijmy
	2nd	zbij			zbijcie
	3rd	niech zbije			niech zbiją
passive adjectival participle		zbity	zbita	zbite	zbici	zbite
anterior adverbial participle		zbiwszy
verbal noun		zbicie

Further reading

• zbić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zbić in Polish dictionaries at PWN
• Jan Łoś (1886) “zbić”, in “Gwara opoczyńska. Studium dialektologiczne”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (1), volume 11, page 190