yalın

See also: Yalın

Azerbaijani

Etymology

From Proto-Turkic *yalïŋ (“lonely”).

Pronunciation

• IPA^(key): [jɑˈɫɯn]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ya‧lın

Adjective

yalın (comparative daha yalın, superlative ən yalın)

1. naked, bare

   Synonyms: çılpaq, lüt, açıq, üryan

Derived terms

• ayaqyalın (“barefoot”)
• əliyalın (“unarmed”)

Related terms

• yalnız (“only”)
• yalqız (“lonely”)
• yalçın (“steep, bare (of cliffs)”)

Turkish

Pronunciation

• IPA^(key): /jɑɫɯn/

Etymology 1

From Ottoman Turkish یالیڭ (yalıñ) یالین (yalın), Proto-Turkic *yalïŋ (“lonely”). Related to Turkish yalnız (“only”).

Adjective

yalın

1. plain
2. unadorned
3. (grammar) bare, without any quantifier or determiner to modify

Declension

Predicative forms of yalın

present tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I am)	yalınım	yalın mıyım?
sen (you are)	yalınsın	yalın mısın?
o (he/she/it is)	yalın / yalındır	yalın mı?
biz (we are)	yalınız	yalın mıyız?
siz (you are)	yalınsınız	yalın mısınız?
onlar (they are)	yalın(lar)	yalın(lar) mı?
past tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	yalındım	yalın mıydım?
sen (you were)	yalındın	yalın mıydın?
o (he/she/it was)	yalındı	yalın mıydı?
biz (we were)	yalındık	yalın mıydık?
siz (you were)	yalındınız	yalın mıydınız?
onlar (they were)	yalındılar	yalın mıydılar?
indirect past
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	yalınmışım	yalın mıymışım?
sen (you were)	yalınmışsın	yalın mıymışsın?
o (he/she/it was)	yalınmış	yalın mıymış?
biz (we were)	yalınmışız	yalın mıymışız?
siz (you were)	yalınmışsınız	yalın mıymışsınız?
onlar (they were)	yalınmışlar	yalın mıymışlar?
conditional
	positive declarative	positive interrogative
ben (if I)	yalınsam	yalın mıysam?
sen (if you)	yalınsan	yalın mıysan?
o (if he/she/it)	yalınsa	yalın mıysa?
biz (if we)	yalınsak	yalın mıysak?
siz (if you)	yalınsanız	yalın mıysanız?
onlar (if they)	yalınsalar	yalın mıysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Noun

yalın (definite accusative yalını, plural yalınlar)

1. (by extension) nominative case

Usage notes

• Usually only in singular.

Synonyms

• yalın hâl/hal
• yalın durum

Etymology 2

From Ottoman Turkish یالیڭ (yalıñ), from Proto-Turkic *yalïn (“flame”). Doublet of alev.

Noun

yalın (definite accusative yalını, plural yalınlar)

1. flame

Declension

Declension of yalın

	singular	plural
nominative	yalın	yalınlar
definite accusative	yalını	yalınları
dative	yalına	yalınlara
locative	yalında	yalınlarda
ablative	yalından	yalınlardan
genitive	yalının	yalınların