wymawialny

Polish

Etymology

From wymawiać +‎ -alny. First attested in 1814.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘ.maˈvjal.nɘ/
• Rhymes: -alnɘ
• Syllabification: wy‧ma‧wial‧ny

Adjective

wymawialny (not comparable, no derived adverb)

1. enunciable, pronounceable

   Antonym: niewymawialny

Declension

Declension of wymawialny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	wymawialny		wymawialna	wymawialne	wymawialni	wymawialne
genitive	wymawialnego		wymawialnej	wymawialnego	wymawialnych
dative	wymawialnemu		wymawialnej	wymawialnemu	wymawialnym
accusative	wymawialnego	wymawialny	wymawialną	wymawialne	wymawialnych	wymawialne
instrumental	wymawialnym		wymawialną	wymawialnym	wymawialnymi
locative	wymawialnym		wymawialnej	wymawialnym	wymawialnych

Derived terms

noun

• wymawialność

Related terms

adjectives

• wymawianiowy
• wymowny

adverb

• wymownie

nouns

• wymowa
• wymowność
• wymówca
• wymóweczka
• wymówienie
• wymówisko
• wymówka

verbs

• mówić impf
• wymówić pf, wymawiać impf

Further reading

• Aleksander Zdanowicz (1861) “wymawialny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wymawialny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 928