wyburzyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ burzyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈbu.ʐɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uʐɘt͡ɕ
• Syllabification: wy‧bu‧rzyć

Verb

wyburzyć pf (imperfective wyburzać)

1. (transitive) to demolish, to raze

   Synonyms: powyburzać, zburzyć, zdemolować

Conjugation

Conjugation of wyburzyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyburzyć
future tense	1st	wyburzę			wyburzymy
	2nd	wyburzysz			wyburzycie
	3rd	wyburzy			wyburzą
	impersonal	wyburzy się
past tense	1st	wyburzyłem, -(e)m wyburzył	wyburzyłam, -(e)m wyburzyła	wyburzyłom, -(e)m wyburzyło	wyburzyliśmy, -(e)śmy wyburzyli	wyburzyłyśmy, -(e)śmy wyburzyły
	2nd	wyburzyłeś, -(e)ś wyburzył	wyburzyłaś, -(e)ś wyburzyła	wyburzyłoś, -(e)ś wyburzyło	wyburzyliście, -(e)ście wyburzyli	wyburzyłyście, -(e)ście wyburzyły
	3rd	wyburzył	wyburzyła	wyburzyło	wyburzyli	wyburzyły
	impersonal	wyburzono
conditional	1st	wyburzyłbym, bym wyburzył	wyburzyłabym, bym wyburzyła	wyburzyłobym, bym wyburzyło	wyburzylibyśmy, byśmy wyburzyli	wyburzyłybyśmy, byśmy wyburzyły
	2nd	wyburzyłbyś, byś wyburzył	wyburzyłabyś, byś wyburzyła	wyburzyłobyś, byś wyburzyło	wyburzylibyście, byście wyburzyli	wyburzyłybyście, byście wyburzyły
	3rd	wyburzyłby, by wyburzył	wyburzyłaby, by wyburzyła	wyburzyłoby, by wyburzyło	wyburzyliby, by wyburzyli	wyburzyłyby, by wyburzyły
	impersonal	wyburzono by
imperative	1st	niech wyburzę			wyburzmy
	2nd	wyburz			wyburzcie
	3rd	niech wyburzy			niech wyburzą
passive adjectival participle		wyburzony	wyburzona	wyburzone	wyburzeni	wyburzone
anterior adverbial participle		wyburzywszy
verbal noun		wyburzenie

Derived terms

noun

• wyburzenie

 

Further reading

• wyburzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyburzyć in Polish dictionaries at PWN