zburzyć

Polish

Etymology

From z- +‎ burzyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzbu.ʐɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uʐɘt͡ɕ
• Syllabification: zbu‧rzyć

Verb

zburzyć pf (imperfective burzyć)

1. (transitive) to demolish
2. (reflexive with się) to churn

Conjugation

Conjugation of zburzyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zburzyć
future tense	1st	zburzę			zburzymy
	2nd	zburzysz			zburzycie
	3rd	zburzy			zburzą
	impersonal	zburzy się
past tense	1st	zburzyłem, -(e)m zburzył	zburzyłam, -(e)m zburzyła	zburzyłom, -(e)m zburzyło	zburzyliśmy, -(e)śmy zburzyli	zburzyłyśmy, -(e)śmy zburzyły
	2nd	zburzyłeś, -(e)ś zburzył	zburzyłaś, -(e)ś zburzyła	zburzyłoś, -(e)ś zburzyło	zburzyliście, -(e)ście zburzyli	zburzyłyście, -(e)ście zburzyły
	3rd	zburzył	zburzyła	zburzyło	zburzyli	zburzyły
	impersonal	zburzono
conditional	1st	zburzyłbym, bym zburzył	zburzyłabym, bym zburzyła	zburzyłobym, bym zburzyło	zburzylibyśmy, byśmy zburzyli	zburzyłybyśmy, byśmy zburzyły
	2nd	zburzyłbyś, byś zburzył	zburzyłabyś, byś zburzyła	zburzyłobyś, byś zburzyło	zburzylibyście, byście zburzyli	zburzyłybyście, byście zburzyły
	3rd	zburzyłby, by zburzył	zburzyłaby, by zburzyła	zburzyłoby, by zburzyło	zburzyliby, by zburzyli	zburzyłyby, by zburzyły
	impersonal	zburzono by
imperative	1st	niech zburzę			zburzmy
	2nd	zburz			zburzcie
	3rd	niech zburzy			niech zburzą
passive adjectival participle		zburzony	zburzona	zburzone	zburzeni	zburzone
anterior adverbial participle		zburzywszy
verbal noun		zburzenie

Further reading

• zburzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zburzyć in Polish dictionaries at PWN