wtarabanić

Polish

Etymology

From w- +‎ tarabanić.

Pronunciation

• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /fta.raˈba.ɲit͡ɕ/

Verb

wtarabanić pf

1. (reflexive with się, Far Masovian) to scramble up

   Wtarabaniółem sie na chrzybiet kónioju. ― I scrambled up onto the horse's back.

Further reading

• Wojciech Grzegorzewicz (1894) “wtarabanić”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 124