wsławić

Polish

Etymology

From w- +‎ sławić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfswa.vit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -avit͡ɕ
• Syllabification: wsła‧wić

Verb

wsławić pf (imperfective wsławiać)

1. (transitive) to make famous

   Synonyms: rozsławić, opromienić

2. (reflexive with się) to become famous, to make a name for oneself

Conjugation

Conjugation of wsławić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wsławić
future tense	1st	wsławię			wsławimy
	2nd	wsławisz			wsławicie
	3rd	wsławi			wsławią
	impersonal	wsławi się
past tense	1st	wsławiłem, -(e)m wsławił	wsławiłam, -(e)m wsławiła	wsławiłom, -(e)m wsławiło	wsławiliśmy, -(e)śmy wsławili	wsławiłyśmy, -(e)śmy wsławiły
	2nd	wsławiłeś, -(e)ś wsławił	wsławiłaś, -(e)ś wsławiła	wsławiłoś, -(e)ś wsławiło	wsławiliście, -(e)ście wsławili	wsławiłyście, -(e)ście wsławiły
	3rd	wsławił	wsławiła	wsławiło	wsławili	wsławiły
	impersonal	wsławiono
conditional	1st	wsławiłbym, bym wsławił	wsławiłabym, bym wsławiła	wsławiłobym, bym wsławiło	wsławilibyśmy, byśmy wsławili	wsławiłybyśmy, byśmy wsławiły
	2nd	wsławiłbyś, byś wsławił	wsławiłabyś, byś wsławiła	wsławiłobyś, byś wsławiło	wsławilibyście, byście wsławili	wsławiłybyście, byście wsławiły
	3rd	wsławiłby, by wsławił	wsławiłaby, by wsławiła	wsławiłoby, by wsławiło	wsławiliby, by wsławili	wsławiłyby, by wsławiły
	impersonal	wsławiono by
imperative	1st	niech wsławię			wsławmy
	2nd	wsław			wsławcie
	3rd	niech wsławi			niech wsławią
passive adjectival participle		wsławiony	wsławiona	wsławione	wsławieni	wsławione
anterior adverbial participle		wsławiwszy
verbal noun		wsławienie

Further reading

• wsławić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wsławić in Polish dictionaries at PWN