wpienić

Polish

Etymology

From w- +‎ piana +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfpjɛ.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
• Syllabification: wpie‧nić

Verb

wpienić pf (imperfective wpieniać)

1. (transitive, colloquial) to piss off, to upset

   Synonyms: zdenerwować, wkurzyć, wnerwić, zezłościć

2. (reflexive with się, colloquial) to get pissed off, to get upset

   Synonyms: zdenerwować się, wkurzyć się, wnerwić się, zezłościć się

Conjugation

Conjugation of wpienić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wpienić
future tense	1st	wpienię			wpienimy
	2nd	wpienisz			wpienicie
	3rd	wpieni			wpienią
	impersonal	wpieni się
past tense	1st	wpieniłem, -(e)m wpienił	wpieniłam, -(e)m wpieniła	wpieniłom, -(e)m wpieniło	wpieniliśmy, -(e)śmy wpienili	wpieniłyśmy, -(e)śmy wpieniły
	2nd	wpieniłeś, -(e)ś wpienił	wpieniłaś, -(e)ś wpieniła	wpieniłoś, -(e)ś wpieniło	wpieniliście, -(e)ście wpienili	wpieniłyście, -(e)ście wpieniły
	3rd	wpienił	wpieniła	wpieniło	wpienili	wpieniły
	impersonal	wpieniono
conditional	1st	wpieniłbym, bym wpienił	wpieniłabym, bym wpieniła	wpieniłobym, bym wpieniło	wpienilibyśmy, byśmy wpienili	wpieniłybyśmy, byśmy wpieniły
	2nd	wpieniłbyś, byś wpienił	wpieniłabyś, byś wpieniła	wpieniłobyś, byś wpieniło	wpienilibyście, byście wpienili	wpieniłybyście, byście wpieniły
	3rd	wpieniłby, by wpienił	wpieniłaby, by wpieniła	wpieniłoby, by wpieniło	wpieniliby, by wpienili	wpieniłyby, by wpieniły
	impersonal	wpieniono by
imperative	1st	niech wpienię			wpieńmy
	2nd	wpień			wpieńcie
	3rd	niech wpieni			niech wpienią
passive adjectival participle		wpieniony	wpieniona	wpienione	wpienieni	wpienione
anterior adverbial participle		wpieniwszy
verbal noun		wpienienie

Further reading

• wpienić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wpienić in Polish dictionaries at PWN