wmieść

Polish

Etymology

From w- +‎ mieść. Compare Czech vmést, Kashubian wmiesc, and Russian вмести́ (vmestí).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvmjɛɕt͡ɕ/
• Rhymes: -ɛɕt͡ɕ
• Syllabification: wmieść

Verb

wmieść pf (imperfective wmiatać)

1. (transitive) to sweep into (when sweeping, to put something with a broom or brush under something or inside something)

Conjugation

Conjugation of wmieść pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wmieść
future tense	1st	wmiotę			wmieciemy
	2nd	wmieciesz			wmieciecie
	3rd	wmiecie			wmiotą
	impersonal	wmiecie się
past tense	1st	wmiotłem, -(e)m wmiótł	wmiotłam, -(e)m wmiotła	wmiotłom, -(e)m wmiotło	wmietliśmy, -(e)śmy wmietli	wmiotłyśmy, -(e)śmy wmiotły
	2nd	wmiotłeś, -(e)ś wmiótł	wmiotłaś, -(e)ś wmiotła	wmiotłoś, -(e)ś wmiotło	wmietliście, -(e)ście wmietli	wmiotłyście, -(e)ście wmiotły
	3rd	wmiótł	wmiotła	wmiotło	wmietli	wmiotły
	impersonal	wmieciono
conditional	1st	wmiótłbym, bym wmiótł	wmiotłabym, bym wmiotła	wmiotłobym, bym wmiotło	wmietlibyśmy, byśmy wmietli	wmiotłybyśmy, byśmy wmiotły
	2nd	wmiótłbyś, byś wmiótł	wmiotłabyś, byś wmiotła	wmiotłobyś, byś wmiotło	wmietlibyście, byście wmietli	wmiotłybyście, byście wmiotły
	3rd	wmiótłby, by wmiótł	wmiotłaby, by wmiotła	wmiotłoby, by wmiotło	wmietliby, by wmietli	wmiotłyby, by wmiotły
	impersonal	wmieciono by
imperative	1st	niech wmiotę			wmiećmy
	2nd	wmieć			wmiećcie
	3rd	niech wmiecie			niech wmiotą
passive adjectival participle		wmieciony	wmieciona	wmiecione	wmieceni	wmiecione
anterior adverbial participle		wmiótłszy
verbal noun		wmiecenie

Further reading

• wmieść in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wmieść”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wmieść”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wmieść”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 662
• wmieść in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego