wmawiacz
Polish
[edit]Etymology
[edit]From wmawiać + -acz. First attested in 1880.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]wmawiacz m pers
Declension
[edit]Declension of wmawiacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wmawiacz | wmawiacze |
| genitive | wmawiacza | wmawiaczy |
| dative | wmawiaczowi | wmawiaczom |
| accusative | wmawiacza | wmawiaczy |
| instrumental | wmawiaczem | wmawiaczami |
| locative | wmawiaczu | wmawiaczach |
| vocative | wmawiaczu | wmawiacze |
Related terms
[edit]noun
verbs
References
[edit]Further reading
[edit]- wmawiacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego